niedziela, 7 września 2014

Słoneczniki czyli kot w worku ;)

  Zosieńka w wielkim pospiechu wypadła na podwórko. Mijając słoneczniki mimo woli zerknęła na nie... Stanęła i poczęła przyglądać się im z wielkim zainteresowaniem. Górowały nad otoczeniem niczym prawdziwe słoneczko na niebieskim firmamencie. Dumne i wysokie bez lęku spoglądały prosto w oczy Heliosowi, który pędził przez nieboskłon w swym gorejącym zaprzęgu. Zosieńka po raz kolejny z wielkim zdziwieniem przypatrywała się ich żółtym płatkom. Wiosną kupiła torebeczkę nasion w jednym z ogólnie dostępnych dyskontów za 68 groszy. Wybrała słonecznik "kwiatowy" w różnych odcieniach brązu wpadającego w ciemnobordowy odcień. Gdy zaczęły kwitnąć, skonsternowana odkryła, że wszystkie są żółte. Trzy z nich sięgały jej ledwie kolan i miały żółte puchate główki pełne płatków. Reszta rosła wprost do nieba i okazała się odmianą jadalną. Zosieńka przez jakiś czas czuła się nawet tym trochę rozczarowana a trochę poirytowana, w końcu oczekiwała całkiem czego innego, ale kiedy słoneczniki pokazały się w pełnej krasie, wybaczyła im to bez żalu.
   Zawieszona między rozmyślaniami a podziwianiem kwiecia, Zosieńka spostrzegła, że na jednym z kwiatów przysiadł trzmiel. Uśmiechała się, podziwiając jego pracowitość. Po chwili olśniło ją i pognała do domu po aparat. Wróciła po chwili, odrobinkę zazipana i poczęła pstrykać kolejne fotki. Trzmiel nie zdając sobie sprawy, że właśnie staje się głównym bohaterem sesji fotograficznej, powoli i systematycznie zapylał... Zosieńka robiąc kolejne zdjęcia, nie mogła pozbyć się wrażenia, że o czymś zapomniała, ale zdusiwszy w zarodku mgliste odczucie, dala się porwać fascynującemu ją właśnie zajęciu...
    Przy kolejnym pstryknięciu niejasne przeczucie zmieniło się w pewność a ta z kolei w przerażenie i Zosieńka kurcgalopkiem pognała abarot do domu. Wpadła do kuchni jak burza, gdzie z ulgą odkryła, że garnek nie zdążył się przypalić, ale za to makaron stał się całkiem niejadalny. Nie zmąciło to jednak w niczym jej dobrego humoru. Wyłączyła gaz i poszła uruchomić komputer...











12 komentarzy:

  1. Twe słoneczniki przesliczne i dorodne! A pan trzmiel wielce fotogeniczny. Zdjęcia robiaś na makro czy w duzym zblizeniu? Mnie cos ostatnio na makro ostrość nie bardzo sie ustawia. Też co roku sieje słoneczniki, bo uwielbiam potem łuskanie i zajadanie wprost z główek. takie świeze, wilgotne jeszcze ziatna. Wiekszosc ziaren jednak susze a nawet praże potem na tackach w piekarniku i pogryzam przez cały rok. Bo ja gryzoń jestem straszny!;-)) A poza tym moje kozy i kury tez uwielbiaja słoneczniki. A te zdrewniaęł badyle słonecznikowe zuzywam do wzmocnienia kurzego wigwamu. Jak widać wiec słoneczniki to wielce pozyteczne rośliny. Poczawszy od miłych zachwytów nad ich kwiatami, skonczywszy na wykorzystaniu kazdej ich części.
    Całusy przesyłam poranne i pięknej niedzieli zycze Zosiu!
    P.S. A propos sielskosci mojej wioseczki, to mysle, ze to ja tak na nia patrzę. Widzę to, co chcę widzieć. A tak naprawde jest ona taka sama, jak każda inna. Ja chyba taką dziewczynką wieczną, naiwną i nieco egzaltowaną jestem, chociaż siwizna mocno już na skroniach widoczna...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Taak słonecznik to wspaniała roślina! Wiesz ja myślę, że to dobrze, że potrafisz widzieć przede wszystkim tę jaśniejszą stronę życia :)) Mnie nie zawsze się to udaje, może czasem... Przyznam się, że nie lubię dłubać nasionek słonecznika, sieję i zbieram go przede wszystkim dla ptaków na
      zimę. Przyzwyczaiłam się i karmię je kiedy nie mogą znaleźć karmy pod śniegiem, potem całą wiosnę i lato świergolą czyli one mnie a ja im ;))
      Ściskam Cię mocno! ***

      Usuń
  2. Słoneczniki to bardzo wdzięczny obiekt fotograficzny. Zawsze kojarzą mi się z bardzo późnym latem.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To prawda, miałam nadzieję na kolorowe ale los chciał inaczej ;))

      Usuń
  3. Prześliczne zdjęcia i ten trzmiel uchwycony....poezja! Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Trzmiel mnie nie zauważył, przegrałam ze słonecznikiem ;))
      Pozdrawiam gorąco!

      Usuń
  4. Zosieńko szczęściara z Ciebie. Ja wysiałam dwie paczki słonecznika i nic, grządka świeci pustką, ani żółtych ani brązowych. Trzmiel w Twoich ujęciach bardzo ładny. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A to dziw, ani jeden? Słonecznik to raczej taka pewna roślina, ładnie wschodzi, można go przesadzać... Kup najtańsze nasiona na przyszły rok, najlepiej w markecie, wprawdzie nie wiadomo co Ci wyrośnie, ale na pewno wyrośnie ;)))

      Usuń
  5. Zdjęcia cudowne!!!
    Kochana, robisz się profesjonalistką! Swietna ostrość fotek 2, 3 i 4.........
    Ja ostatnio wpadłam w trans robienia zdjęć trzmielom i pszczołom (robię i robię... i nie mam ich dosyć!).
    Jakoś motyle omijały tego roku mój ogród, a szkoda, bo też by zostały uwiecznione... :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Miód na me serce lejesz! :) Staram się jak mogę i okazuje się, że nawet wychodzi mi coś od czasu do czasu ;)) A wiesz u mnie tez motyli mało było, najwyraźniej coś im nie sprzyjało to lato...
      Buźka! :)

      Usuń
  6. Takie wdzieczne: )I jak to jest, siejesz niepozorne nasionko, a potem wyrasta tak piekna roslina.
    Przypalony makaron-trudnoooo.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Makaron wystawiłam na noc do ogrodu i rano nie było już ani śladu... w przyrodzie nic nie ginie i nic się nie marnuje ;))
      A co do tych nasionek, to ja za każdym razem w podziw wpadam!

      Usuń